Afgelopen vrijdag vernietigde de Raad van State het gewestelijk ruimtelijk uitvoeringsplan (GRUP) voor de omleidingsweg voor de Noord-Zuid. Opnieuw. Alweer een bewijs dat alle verhoudingen zoek zijn als het gaat over vergunnen van infrastructuurprojecten van groot algemeen belang.
Hoewel de Raad van State op een aantal vlakken ingaat tegen het eerdere advies van de auditeur en de natuurverenigingen op essentiële elementen ongelijk geeft, wordt dit voor de toekomst van Limburg zo essentiële project toch opnieuw tegengehouden. Op basis van… één foute aanduiding op een kaart en één strook te compenseren natuur ter grote van amper… 0,29ha. Een half voetbalveld. Een mens zou voor minder cynisch worden.
Rien ne va plus
Gevolg? Het hele proces dient andermaal van vooraf aan hernomen te worden. Het zoveelste herexamen voor de Vlaamse Regering en de administratie. Nu via de ‘complexe-projecten’-werkwijze. Zal het in derde of vierde zit wel lukken? Zeker zonder een fundamenteel andere aanpak en visie. Een mens zou zich stilaan gaan afvragen of op deze manier hiermee doorgaan nog wel zin heeft? Maar gezien het fundamentele belang van de Noord-Zuid zullen we dat uiteraard wél blijven doen. Toch is het frappant ook hier te moeten vaststellen te leven in een land waar de handtekening van een minister achteraf weinig of niets waard blijkt te zijn.
De essentie is dat er een gigantisch probleem is met hoe wij omgaan met vergunningskwesties. Het algemeen belang dient weer te gaan primeren op het individueel belang. Ieder individu kan nu vanuit eigenbelang in beroep blijven gaan. En ieder foutje tegen onze zelfgecreëerde veel te complexe en zelfs tegenstrijdige procedures en regels is genoeg om alles telkens weer te blokkeren. Wat een verschil met Nederland, waar de Raad van State bij fouten of problemen wél kan remediëren, in plaats van er gewoon een dikke streep door te trekken. Meer zelfs: het is daar haar opdracht. Neem die juridische visie toch over. Zodat ook hier de Raad van State zou kunnen zeggen: ”Jongens, zet die kaartfout recht, compenseer dat stukje natuur, hoor nog eens rond en… vooruit met de geit!”