TWEEDE ZIT
Warme en zonnige dagen. Zwoegend op de laatste examens dromen studenten al hardop van een heerlijke zomer van festivals en vakantieliefdes. Ondernemers en bedrijfsleiders werken naarstig aan toekomstplannen, maar kijken ook uit naar enige welverdiende ontspanning. En daarvoor moeten ze niet per se naar verre bestemmingen. Het is immers goed toeven in onze provincie.
Eén ding is alvast zeker. Onze Limburgse werkgevers en hun medewerkers gaan de zomer in met de grootste onderscheiding! De cijfers liegen er niet om. De Limburgse werkloosheidsgraad is zelfs gezakt tot het Vlaamse gemiddelde. Historisch. Ook in die Limburgse steden waar de werkloosheidsgraad traditioneel het hoogst is, Genk en Maasmechelen, zien we een significante daling, al moeten we er waakzaam blijven. Nooit eerder waren er zoveel starters in onze provincie. We kennen het minst aantal faillissementen. Maar staan bovenaan de rij in Vlaanderen als het gaat over mensen die durven ondernemen. Grootste onderscheiding dus voor ondernemend Limburg en hun medewerkers. Gedreven, ambitieus en moedig hebben zij dankzij een gunstige conjunctuur en de na de sluiting van Ford gegeven stimuli – waarvoor een dikke pluim voor de overheid - woorden omgezet in daden. In resultaten. In jobs.
Maar om te slagen moet je dat op elk vak doen. Er kan misschien gedelibereerd worden, maar nooit op een hoofdvak. Mobiliteit is prioriteit nr. 1 in het SALK-plan. Daarom dat we op het voor Limburg erg cruciale v(l)ak van mobiliteit niet anders kunnen dan een dikke onvoldoende te geven en de Vlaamse Regering de zomer in te sturen met een flinke 2de zit.
We zijn nog geen meter opgeschoten met de noord zuid. Een hele bibliotheek is intussen gevuld met studies, opiniestukken, ingediende klachten, parlementaire vragen, rechtspraak, enz. Maar een snelle en functionele verbinding tussen het noorden en zuiden van onze provincie is er nog altijd… niet. Maar ook andere mobiliteitsdossiers zijn schrijnend. Zoals de omleidingsweg in Neerpelt, waar de ene Vlaamse overheidsdienst een tracé ontwikkelt dat vervolgens door een andere Vlaamse overheidsdienst professioneel wordt getackeld door een stuk van dat tracé te gaan beschermen. Of de beschamende wijze waarop de nationale overheidsdienst voor het spoor vooralsnog pertinent weigert om de broodnodige investeringen te doen in ons Limburgs spoornetwerk.
De mobiliteitsproblemen blijven als een wurgslang rond de verdere ontwikkeling van Limburg hangen. VKW Limburg zal in dit debat blijven kloppen op die nagels die nodig zijn om ons maatschappelijk en vooral socio-economisch te versterken.
Ik wens jullie een schitterende zomer toe. Gedreven, ambitieus, rustgevend en zonnig. Met voor onze beleidsmakers momenten van moedige nieuwe inzichten om toch te slagen. Ook op het vak mobiliteit!