Onze Limburgse economie deed het goed afgelopen jaar, maar we kunnen er niet omheen: 2018 eindigt met erg veel cliffhangers die in 2019 een ontknoping krijgen. Hoe schudt de kiezer de politieke kaarten in Vlaanderen en België? Komt er een harde brexit of keren de Britten op hun stappen terug? Escaleert het handelsconflict tussen de VS en China? Is de beurscorrectie de voorbode van een recessie?
Valt het kwartje elke keer naar de goede kant, dan wacht ons een verrassend goed 2019. Valt het kwartje telkens naar de slechte kant, dan dreigt 2019 problematisch te worden. De kans op beide extreme scenario's is uiteraard klein. Er is geen glazen bol nodig om een hobbelig parcours met wisselende kansen te verwachten.
Er is een regionale en nationale component waar we vat op hebben. Hoe schudt de kiezer de politieke kaarten in Vlaanderen en België? Slaagt men erin om de lopende uitdagingen zoals de arbeidsdeal, de energieproblematiek, de hervormingen van onze pensioenen en de hervorming van het vennootschapsrecht nog ten gronde aan te pakken? De spannendste Belgische cliffhanger is of het federale herstelbeleid van de voorbije vier jaar de verkiezingen overleeft. In het beste geval komt er een regering die doorgaat op de weg van lagere belastingdruk en sociaaleconomische hervormingen. In het slechtste geval komt er een regering die het werk van de voorbije jaren afbreekt. Het politieke armworstelen zal gebeuren tegen een achtergrond van een afbrokkelende conjunctuur en een oplopend begrotingstekort. De hervormingstrein mag echter absoluut niet stoppen! Onze concurrentiepositie moet worden gevrijwaard. De al doorgevoerde hervormingen zorgden er hooguit voor dat we een stukje hebben bijgebeend. Maar er is meer nodig om onze ondernemingen ook morgen nog competitief te houden en zo de nodige jobs te kunnen garanderen.
Dicht bij huis stellen zich twee bijkomende grote uitdagingen. Op stip natuurlijk de noodzakelijke verbetering van onze mobiliteit. Maar ook de gigantische kloof tussen vraag en aanbod op onze arbeidsmarkt noodzaakt een dringende en doortastende aanpak. De arbeidsmarktkrapte kost ons behoorlijk veel welvaart. Met een Limburgse werkloosheidsgraad van om en bij de 6% kan de werkzoekende beroepsbevolking hoe dan ook maar een klein stukje in het personeelstekort voorzien. We zullen doelgericht nieuwe bronnen moeten aanboren. Mensen die vandaag geen werk zoeken, toch aanmoedigen om aan de slag te gaan.
Er is ook een internationale component, waar we totaal geen vat op hebben, maar die wel erg belangrijk is in een erg open economie zoals de onze. Komt er een harde brexit of keren de Britten op hun stappen terug? Escaleert het handelsconflict tussen de VS en China? Is de beurscorrectie de voorbode van een recessie?
Het belooft een uitdagend 2019 te worden.