De afgelopen weken werd de zogenaamde confrontatie ‘economie versus ecologie’ – in concreto in het dossier Zolder-Lummen-Zuid, de ‘Groene Delle’ zo u wil - nog maar eens op de spits gedreven. Ondernemers denken nochtans al lang niet meer volgens die tegenstelling. Duurzaamheid én ecologisch bewustzijn zijn al een hele tijd doorgedrongen in de bestuurskamers van onze grote bedrijven en vonden hun weg tot in de kleinste KMO.
Bedrijventerreinen liggen best in de nabijheid van al aanwezige infrastructuur. Goed ontsloten, liefst multimodaal. Je legt ze niét in de open ruimte, maar aan kanalen, spoor- en snelwegen. Vandaar de duurzame visie - 20 jaar geleden al - om bedrijvigheid te bundelen rond het Economisch Netwerk Albertkanaal. Op dat vlak is er geen plaats te vinden die logischer is dan Zolder-Lummen-Zuid. Grootste issue hier is het gebrek aan het nakomen van gemaakte afspraken. Aan rechtszekerheid. Welke garanties zijn er nog als weloverwogen afspraken mét onderhandelde compensaties gewoonweg aan de kant worden geschoven?
Ik hoor zeggen dat we meer aan tafel moeten gaan met de groene beweging. Prima. Graag. Maar met wie dan? Met Natuurpunt? Met zijn nationale leiding of de provinciale? Met Bos+? Met Gust Feyen die met pensioen is of met zijn opvolger? Met Ignace Schops? Of met de door hun ingehuurde advocatenkantoren in diverse lopende dossiers? We willen graag aan tafel, maar dan wel met een garantie op duidelijkheid over wie er wat te zeggen heeft en effectief kan beslissen. Overleggen, oplossing zoeken, afspraken maken en die nakomen.
Werkgevers worden nog al te vaak afgeschilderd als boemannen die in dure kostuums tegen natuur en duurzaamheid zijn uit puur winstbejag. Wat is de groene beweging dan? Structurele dwarsliggers die met gemeenschapsgeld – minstens 50 miljoen subsidie per jaar – dure advocaten inhuren en fors investeren in Facebookcampagnes om alles wat naar economie ruikt te dwarsbomen en mensen hun job af te pakken? Zo geraken we natuurlijk nergens. Wederzijds respect zou helpen. Laat ons hier de streep trekken. En met een propere lei en via structureel overleg aan de slag gaan. Afspraken maken, deze naleven en de te lange lijst van geblokkeerde dossiers deblokkeren om vooruit te kunnen gaan.
De grinddossiers, de Groene Delle, Essers-bos-bis, de Noord-Zuid, Remo en Closing the Circle,… Stuk voor stuk dossiers met een meetbare directe en indirecte impact op investeringen in onze provincie, tewerkstelling, welzijn en vooruitgang.
Ik heb alvast geen enkel probleem om per dossier onderhandelde compromissen aan de publieke opinie voor leggen en te verdedigen. Maar dat engagement moet van twee kanten komen. Geen gedoe. Transparantie, duidelijkheid en oplossingen. Maar met rechten voor de waarheid en een basis aan respect voor ondernemers, bedrijven en hun werknemers.