Ik moet u ontgoochelen, beste vrienden. De afgelopen dagen zijn géén nare droom… maar realiteit. Hard en zonder voorgaande.
Ook wij hebben snel proberen schakelen. Iedereen is aan de slag kunnen blijven en werkt nu lange dagen om alles verwerkt te krijgen. Waarbij we terugvallen op hét primaire doel van een werkgeversorganisatie: leden informeren, bijeenbrengen en hun belangen verdedigen. De werkgroepen zijn terug operationeel via digitale weg. Massa’s ervaringen worden gedeeld, waardoor we elkaar sterker maken. Vervolgens doen wij er alles aan om tot op het hoogste niveau jullie vragen en noden rechtstreeks aan te kaarten. We laten niet los voor we een antwoord krijgen.
Elke dag wakker worden in weer een nieuwe realiteit dwingt ons om wendbaar te zijn en ons aan te passen. Hoe onzeker deze tijd ook is, als leider verwachten je mensen vooral één ding van je: duidelijkheid.
Toch heb ik op het einde van de dag het gevoel dat er een week voorbij is. Zoveel informatie. Zoveel nieuwe voorstellen en maatregelen. Zoveel vragen. Waarbij VKW telkens de focus houdt op een ‘blijf in uw kot maar wel (terug) aan de slag’-plan.
Moeten we daarbij werkenden een premie geven? Mensen motiveren en stimuleren om aan de slag te blijven is goed, maar hoe kan je dat rechtvaardig doen? Er zijn veel thuiswerkers die ook buitengewone inspanningen leveren, gaan we die dan ook extra belonen? En vooral: krijgen we dat allemaal betaald? Het is makkelijk om nu en masse met het handje open naar de overheid te kijken, maar we weten allemaal waar uiteindelijk de factuur belandt. De vele ondernemers die vandaag met de moed der wanhoop proberen vol te houden, krijgen in de eerste plaats onze steun. Zij mogen niet de dupe worden van het feit dat zij nu ook nog de kost van het gewaarborgd loon bij ziekte van hun werknemers moeten blijven dragen.
Velen die hun bedrijf hebben moeten sluiten, zijn al aan de voorbereiding van een snelle heropstart begonnen. We kunnen ons inderdaad niet snel genoeg gaan voorbereiden op het post-corona tijdperk. Waarbij we elkaar als bedrijven zullen moeten steunen. Het is belangrijk dat we daar nu concrete voorstellen voor uitwerken. Zou het bijvoorbeeld geen optie zijn om éénmalig de collectieve bedrijfsvakantie af te schaffen en die tijd blijven door produceren om een deel van de verliezen te proberen recupereren? We moeten ook kijken hoe we werknemers kunnen motiveren om zo snel mogelijk - op een veilige manier uiteraard - terug aan de slag te gaan door bijvoorbeeld de bijdrage tijdelijke werkloosheid ‘Corona’ geleidelijk aan degressief te laten dalen. En laten we toch ook het al te hoge ziekteverzuim strenger durven aanpakken zodra we meer duidelijkheid hebben over het onder controle krijgen van dit virus. Zodat niemand zich hoeft af te vragen of de goedbedoelde maatregelen van de regering niet door een bepaalde minderheid wordt beschouwd als een Club Med op kosten van ons allemaal.
Maar laten we, hoe moeilijk ook, zeker ook oog hebben voor de positieve dingen die we vandaag ervaren. Elke dag opnieuw. Solidariteit. Tussen de mensen, tussen werknemers, tussen werkgevers, tussen die beiden, tussen bedrijven en zorginstellingen, …. Laat je medewerkers voelen dat je er voor hen bent als zij er zijn voor het bedrijf. Allemaal waarden die VKW in zich draagt en die economisch niks moeten kosten, maar alleen maar bijdragen tot een betere wereld, ook na Corona.