VKW Limburg reageert verbijsterd over deze demarche van Vooruit. Niet toevallig in de aanloop richting 1 mei. Profileringsdrang die kant noch wal slaat.
Eerder omschreef ook het ABVV dividenden als ‘lonen voor diegenen die het niet meer nodig hebben’.
Laakbare demagogie die wijst op een gevaarlijk onbegrip over wat nodig is om onze welvaart – en dus jobs en welzijn - op te bouwen en in stand te houden.
‘Als hogere lonen niet kunnen, dan ook geen dividenden’, klinkt het.
Ruben Lemmens, gedelegeerd bestuurder VKW Limburg: “Het verhaal is toch veel genuanceerder dan dat. Alsof werkgevers hun medewerkers niet zouden willen belonen voor hun gewaardeerde inspanningen. Wat trouwens gebeurd is in het concrete geval van de Deborah waarover wordt gesproken. Zij en haar collega’s in die sector kregen extra vakantiedagen en een netto-bonus. Verdiend. Maar om dat nu in de regel te verwerken via de lonen? Recurrent. En zo onze concurrentiepositie nog verder zien afkalven? En die dalen niet als het minder goed gaat hé.“
Winst is de beloning voor wie risico neemt en voor hetzelfde geld verlies kon lijden. Het dividend is een deel van de winst die wordt verdeeld onder degenen die bereid zijn dat risico te nemen. Ruben Lemmens: “Hieraan raken is een regelrechte aanslag op wie onderneemt en risico neemt en zo zorgt voor welvaart en welzijn. Raken aan dividenden bedreigt bovendien de financieringsbasis en daarmee het voortbestaan van duizenden bedrijven én de jobs waar zij dagelijks voor zorgen.”
Bovendien zou men ook kleine spaarders, gepensioneerden en vele werknemers treffen. Meer dan 40 procent van de Belgen belegt zijn spaargeld direct of indirect in aandelen. De dividenden die ze daarop krijgen zijn voor hen vaak een welgekomen aanvulling op hun inkomen of pensioen.
“Ondernemingen hebben de grootste economische naoorlogse klap achter de rug, waarvan het stof nog niet is gaan liggen. Nog altijd leeft de vrees voor een langgerekte faillissementenstorm, die via een golf van onbetaalde facturen ook gezonde bedrijven kan meesleuren. En in dit klimaat komen met dit soort fratsen, il faut le faire. Ik begrijp dat mijnheer Rousseau in de aanloop naar 1 mei nog de hete adem van de communisten wil wegduwen. Maar in de grootste economische crisis sinds de Tweede wereldoorlog willen we hem vragen om duizenden ondernemers en medewerkers niet te betrekken in zijn politieke spelletjes. We moeten nu zorgen dat ondernemers kunnen ondernemen, samen met hun medewerkers. Winsten boeken en welvaart en tewerkstelling verankeren. Ondernemers hebben geen tafelspringer nodig om te weten dat goede werkkrachten ook goed betaald moeten worden.”