De huidige opstoot aan vakbondsacties en –stakingen viseren misschien niet rechtstreeks de bedrijven, maar onrechtstreeks worden zij en hun medewerkers weer sterk getroffen.
Niet toevallig vinden alle stakingen nu in overheidssectoren plaats, waar de stakingsbereidheid traditioneel een stuk hoger ligt dan elders. (Zou het statuut vanvast benoemden daar voor iets tussen zitten?). In elk geval zijn de burgers, de reizigers en de bedrijven en hun medewerkers er weer de dupe van. Terecht klinkt hardop de roep naar de invoering van een minimumdienstverlening. Ook opvallend is de veel grotere stakingsbereidheid in het zuiden van het land en de forsere en sterk politiek getinte toon aldaar.
Jos Stalmans, afgevaardigd bestuurder VKW Limburg: “Dit soort erg politiek getint protest zorgt voor geen enkele extra job of verhoging van onze welvaart, maar kost onze bedrijven opnieuw handenvol geld en besmeurt verder ons al erg geschonden imago. We rekenen er dan ook op dat dit soort politieke stakingen geen gehoor zullen vinden in onze bedrijven. Misschien moet er nog meer ingezet worden op goede communicatie over de absolute noodzaak van deze hervormingen. Maar dit geeft vakbonden niet het recht om uit te pakken met desinformatie in opruiende taal. Net nu de economie, ook in Limburg, terug begint op te flakkeren, kunnen we zulke ondoordachte acties wel missen. Evenzeer als het om de haverklap verplicht opvorderen van delegees in onze bedrijven voor betogingen. Dit soort acties leidt niet tot winnaars, enkel tot verliezers. De hervormingstrein komt eindelijk op gang en mag absoluut niet stoppen om groei, jobs en welvaart te kunnen blijven scheppen. Zo niet hypothekeren we onze toekomst en die van onze kinderen.”